Osadniki wtórne Nr 1 i 2.

Oddzielenie osadu czynnego jest ostatnim krokiem w produkcji oczyszczonych ścieków: klarownych o stałym, wymaganym stężeniu BZT₅ i zawiesiny ogólnej. Realizacja tego zadania odbywa się w osadnikach wtórnych. Obiekty te usytuowane są za komorami napowietrzania, dlatego do osadników wtórnych dopływa ogromna ilość zawiesin kłaczkowatych. Zawiesiny te mają tendencję do łączenia się w duże kłaczki i do formowania się warstwy osadu, która przez cały czas zagęszcza się. Ta warstwa zalega na dnie i w leju osadowym, skąd jest usuwana w sposób ciągły. Mogą zdarzyć się sytuacje, że podczas maksymalnych przepływów osad zostanie porwany z dna i wyniesiony z osadnika poprzez przelewy wraz z oczyszczonymi ściekami. Następuje wtedy znaczne pogorszenie odpływu. Sytuacja ta może nastąpić między innymi w przypadku małego stopnia recyrkulacji osadu do komór osadu czynnego. Urządzenia do recyrkulacji procesu oddzielania osadu czynnego od oczyszczonych ścieków muszą spełniać dwie funkcje:

• Klarowania oczyszczonych ścieków
• Zagęszczania osadu recyrkulowanego.

Główne parametry decydujące o efekcie działania osadników wtórnych to: obciążenie hydrauliczne osadnika, obciążenie masą zawiesin, stężenie zawiesin w ściekach doprowadzanych do osadnika, właściwości sedymentacyjne osadu, czas przepływu ścieków i osadu recyrkulowanego przez osadnik wtórny, hydrauliczne obciążenie przelewów w korytach odpływowych, wysokość warstwy osadu zawieszonego, budowa koryt odpływowych i temperatura ścieków doprowadzanych do osadnika wtórnego.

Czas przepływu ścieków przez osadnik. Czas przetrzymania ścieków określany jest jako stosunek natężenia przepływu ścieków do objętości osadnika, zmniejszonej o objętość przeznaczoną na zagęszczanie osadu. Wymagany czas przepływu ścieków zależy od wymaganego efektu oczyszczenia, stężenia zawiesin i indeksu osadowego. Czas ten wzrasta wraz ze wzrostem wymaganego efektu klarowania ścieków.

Czas przepływu osadu recyrkulowanego. Czas przepływu osadu recyrkulowanego przez dalszą część osadnika wpływa na stopień zagęszczenia osadów, a więc na jego stężenie.

Temperatura. Wraz ze wzrostem temperatury efekt sedymentacji poprawia się.

Osadniki wtórne na oczyszczalni ścieków to dwa zbiorniki żelbetowe, cylindryczne o średnicy 27,0 m., zagłębione 5,0 m. poniżej terenu. W części centralnej zabudowana jest kolumna wsporcza dla zgarniacza oraz wypływ rury doprowadzającej ścieki do osadnika, ścieki są rozprowadzane promieniście po obwodzie kolumny. Osad sedymentuje w dolnej części osadnika i jest zgarniany do leja przy pomocy zgarniacza, a sklarowane ścieki przez przelewy pilaste odpływają do rzeki.

Widok na osadniki wtórne.

Podstawowe parametry technologiczne osadników wtórnych:
• średnica zbiornika - 27.0 m
• Powierzchnia całkowita - 1145.0 m²
• Objętość - 6148.0 m³
• Zakładana sprawność - 40-50 %
• Czas zatrzymania przy Q_dśr.-3.3 godz.
• Q_max-1.1 godz
• Q_deszcz-1.4 godz
• Obciążenie powierzchniowe przy Q_dśr.-0.7m³/m^2.h
• Q_max - 1.9 m³/m^2.h
• Q_deszcz - 1.6 m³/m^2.h

  Zgromadzony osad z leja osadnika odprowadzany jest w sposób ciągły pod ciśnieniem słupa ścieków rurociągiem o średnicy 400 mm do komory czerpalnej pompowni recyrkulatu. Na rurociągu tym dla kontroli ilości przepływającego osadu zamontowano przepływomierz. Osadniki wtórne wyposażone są w zgarniacze typu STEINMANNA oraz w zgarniacze części pływającej oraz szczotkę mechaniczną do czyszczenia koryt odpływowych. Eksploatacja osadników wtórnych wymaga okresowych kontroli pracy. Raz na zmianę należy sprawdzić czy pomost zgarniacza jest w ruchu, skontrolować koryto odpływowe na obecność części pływających w przypadku jego zatkania, przy zatrzymanym pomoście zgarniacza, należy koryto przetkać tyczką drewnianą lub silnym strumieniem wody z hydrantu. Raz dziennie należy przeprowadzić czyszczenie koryt odpływowych szczotką mechaniczną. Raz na tydzień dokonać czyszczenia przelewów pilastych szczotką ręczną. W ramach bieżącej kontroli obiektu należy sprawdzać czy właściwie jest opróżniana komora zbiorcza części pływających przez pompę osadową pracującą w układzie pracy automatycznej. W przypadku braku załączania pompy przy max. zwierciadle należy sprawdzić zasilanie pompy. Gdy pompa nie pracuje należy pompę wyciągnąć i sprawdzić czy nie jest zatkana. W komorze rozdziału ścieków przed osadnikami wtórnymi należy prowadzić bieżącą obserwację części pływających. Raz na tydzień należy przy użyciu samochodu asenizacyjnego usunąć zgromadzony "kożuch" i wywieść go na miejskie składowisko odpadów komunalnych.

  Widok na odpływ ścieków oczyszczonych.

   

  Przy instalacji z osadem czynnym należy usuwać osad w sposób ciągły, dotyczy to osadu recyrkulowanego do komór napowietrzania oraz osadu nadmiernego do zagęszczaczy osadu. Zgarniacze zamontowane na osadnikach wtórnych należy kontrolować w celu wczesnego rozpoznania ich zużycia. Niezależnie od tego w kilkuletnich odstępach należy sprawdzić stan osadników po opróżnieniu zawartości osadnika pamiętając o istnieniu niebezpieczeństwa oddziaływania sił wyporu zalegających wód gruntowych. Opróżnienie osadników jest możliwe po obniżeniu poziomu wód gruntowych wokół osadników wtórnych do poziomu nie wyższego niż 241.60 mnpm.